-
1 wyrywać
wyrywać k-u jemandem entreißen;wyrywać z korzeniami entwurzeln, mit den Wurzeln ausreißen;wyrywać ze snu aus dem Schlaf reißen;wyrywać do odpowiedzi unerwartet aufrufen;wyrywać się sich losreißen (z G aus D); ausbrechen; (powiedzieć) fam. herausplatzen (z I mit D); (wyjechać) wegfahren, fam. abhauen;tak mi się wyrwało fam. es ist mir so rausgerutscht
См. также в других словарях:
wola — ż I, DCMs. wolali, blm «dyspozycja psychiczna człowieka do świadomego i celowego regulowania swego postępowania, do podejmowania decyzji i wysiłków w celu realizacji pewnych działań, przyjęcia pewnych postaw, a zaniechania innych» Coś zgodne z… … Słownik języka polskiego